Do zatrucia tlenkiem węgla opisanego na wstępie artykułu doszło z powodu wadliwego działania domowego piecyka. Należy informować pacjentów, jak minimalizować ryzyko ekspozycji na tlenek węgla (unikanie pracy silników spalinowych w zamkniętych pomieszczeniach, przeprowadzanie okresowych przeglądów technicznych piecyków).
dr med. Jan Ciećkiewicz Instytut Ratownictwa Medycznego w Krakowie Słoneczne sobotnie przedpołudnie. Do drzwi mieszkania lekarza dzwoni, a następnie dobija się przerażona sąsiadka. Jej mąż pół godziny wcześniej poszedł się kąpać do łazienki, ona zajęła się dzieckiem, które po kąpieli rozbolał brzuszek i wymiotowało, a teraz drzwi do łazienki są zamknięte i on nie odpowiada. Zapytana, jak grzeją wodę, mówi, że piecykiem gazowym. Sytuacja nasuwa podejrzenie zatrucia tlenkiem węgla, ale jest też możliwość innych zagrożeń życia i na pewno wymaga od każdego lekarza szybkiej, osobistej interwencji. Pamiętając o konieczności zapewnienia bezpieczeństwa, lekarz poleca otworzyć okna sąsiedniego pomieszczenia. Drzwi do łazienki nie mają zamka, który by można otworzyć z zewnątrz na przykład monetą, więc trzeba je sforsować siłą. W wannie z ciepłą wodą leży młody mężczyzna; jego twarz jest ponad wodą, skóra blada. Oddycha szybko i płytko, a więc można przypuszczać, że krążenie jest zachowane. Nie reaguje na głos, co świadczy o wyraźnie obniżonym progu świadomości. Dalsze pozostawanie w wannie wypełnionej wodą grozi utopieniem. Najważniejsze jest szybkie zamknięcie dopływu gazu do palnika, wydobycie zatrutego z wanny i wyniesienie do przewietrzonego pomieszczenia. W tym celu jedna osoba wsuwa ręce od tyłu głęboko pod pachy poszkodowanego i łapie rękami swoje przeciwległe przedramiona powyżej nadgarstków, co daje mocny uchwyt, a druga osoba chwyta poszkodowanego oburącz pod kolana. Po wyjęciu z wody można go tak przenieść albo jeśli jest bardzo ciężki, położyć na ręczniku lub szlafroku i przeciągnąć po podłodze do innego pomieszczenia. Jeżeli pomocy ma udzielić jedna i to słaba osoba, można w ostateczności ograniczyć się do wypuszczenia wody z wanny, wietrzyć pomieszczenie i oczekiwać na pomoc. Rzut oka na łazienkę - i przyczyna utraty świadomości staje się jasna. Kratka wentylacyjna została częściowo zaklejona „żeby nie wiało”. Wiadomo też, niestety przede wszystkim kominiarzom i strażakom, że pora kąpieli nie była odpowiednia, bo wtedy, zwłaszcza w słoneczny dzień, jest najsłabszy ciąg kominowy, każde zaś niepełne spalanie substancji zawierających węgiel powoduje powstawanie tlenku węgla. Drugim, bardzo istotnym elementem udzielenia pierwszej pomocy jest szybkie wezwanie zespołu ratownictwa medycznego dysponującego możliwością podawania tlenu, co należy uczynić teraz. Jak zawsze, należy podać, kto wzywa, adres i najlepszą drogę dotarcia na miejsce, okoliczności zdarzenia i obserwowane objawy. Istotą zatrucia tlenkiem węgla jest jego znacznie łatwiejsze (200-250 razy) wiązanie się z hemoglobiną w kompleks hemoglobiny tlenkowęglowej (karboksyhemoglobinę - HbCO) niezdolny do przenoszenia tlenu. Jednak odsetek HbCO we krwi nie tłumaczy wszystkich skutków zatrucia i nie koreluje w pełni ani z wczesnymi, ani z późnymi objawami i rozwijającymi się po przebytym zatruciu zespołami neurologicznymi. Dodatkowo bowiem 10-15% absorbowanego tlenku węgla wiąże się z białkami osocza, przechodzi przez błony komórkowe i wiąże się z mioglobiną, a przez wiązanie się z oksydazą cytochromową upośledza oddychanie wewnątrzkomórkowe. Mitochondria zamiast kończyć proces fosforyzacji produkcją wody i ATP, uwalniają niszczące wolne rodniki tlenowe. Skutkiem ostrego zatrucia jest przede wszystkim hipoksja tkankowa, będąca przyczyną wczesnych zgonów, ale bardzo znaczącą rolę odgrywa też aktywacja procesów zapalnych, co może doprowadzić nawet do rozwinięcia się zespołu ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (systemic inflammatory response syndrome - SIRS), a w konsekwencji także do niewydolności wielonarządowej. Wiele wskazuje na to, że właśnie wskutek aktywacji zapalenia dochodzi do uszkodzeń tkanki nerwowej, które mogą się ujawniać w różnym czasie po zatruciu. Skutki zatrucia zależą zarówno od stężenia tlenku węgla w powietrzu oddechowym, jak i od czasu ekspozycji. Również wiek zatrutego odgrywa istotną rolę. Najbardziej wrażliwy jest płód - którego krew ma fizjologicznie niższe ciśnienie cząstkowe tlenu (PO2) i krzywą dysocjacji oksyhemoglobiny przesuniętą bardziej w lewo, co powoduje większą wrażliwość na hipoksję - następnie ludzie w podeszłym wieku i dzieci, dorośli z chorobami układu krążenia, wreszcie zdrowi dorośli. Palący papierosy mogą mieć stale nawet 10% hemoglobiny tlenkowęglowej i dlatego już stosunkowo niewielkie narażenie na dodatkowe działanie tlenku węgla może u nich mieć poważne następstwa. ( KiB) Przejrzano 524 razy Ryc. Ułożenie nieprzytomnego w pozycji bezpiecznej W oczekiwaniu na przybycie zespołu ratowniczego lekarz przeprowadza powtórne, dokładniejsze badanie. Stwierdza szybkie tętno na tętnicy promieniowej, stan świadomości chorego nie ulega zmianie. Mokry pacjent w wietrzonym intensywnie pomieszczeniu jest narażony na wychłodzenie, trzeba go więc szybko osuszyć i ułożyć w pozycji bezpiecznej (ryc.), która zapewni drożność dróg oddechowych i zapobiegnie zachłyśnięciu w razie wystąpienia wymiotów. Pacjenta należy ułożyć na wznak z wyprostowanymi nogami. Jego rękę, tę od strony układającego, należy odwieść do boku pod kątem 90° od tułowia i zgiąć, również pod kątem prostym, w łokciu. Rękę przeciwną przekłada się przez klatkę piersiową i przytrzymuje ją, z zewnętrzną stroną przy policzku układanego. Teraz, pociągając ku sobie za przeciwną kończynę dolną złapaną w kolanie, obraca się pacjenta na bliższy bok. Żeby nie obrócił się on z powrotem na wznak, kończyna ta musi być zgięta pod kątem prostym, zarówno w stawie biodrowym, jak i w kolanie. Należy też uważać, by nie było ucisku na okolice przebiegu nerwów, ponieważ zatrucie zwiększa ich podatność na uszkodzenie przez uraz mechaniczny. Teraz pozostaje tylko ciepłe okrycie poszkodowanego i oczekiwanie na przyjazd Pogotowia. Ten czas lekarz wykorzystuje na rozmowę z żoną poszkodowanego, którą pyta, czy u niej i dziecka nie występują jakieś niepokojące objawy. Żona odpowiada, że ostatnio odczuwa czasem nudności i ból głowy, ale wiąże to z tym, że jest w ciąży. Rzeczywiście, objawy występowały u niej po kąpieli, ale najsilniejsze były wczoraj wieczorem, kiedy długo prała w łazience. Ponadto przypomina, że u dziecka wystąpiły dzisiaj ból brzucha, nudności i wymioty. Okazuje się więc, że wszyscy członkowie rodziny byli narażeniu na działanie tlenku węgla, występują u nich objawy zatrucia o różnym nasileniu, i wymagają leczenia szpitalnego. Objawy zatrucia tlenkiem węgla są bardzo różnorodne i przez to ustalenie rozpoznania, zwłaszcza jeśli się nie wie o możliwości narażenia, może być trudne. Na ogół na pierwszy plan wysuwają się objawy neurologiczne i ze strony układu krążenia, ze względu na dużą wrażliwość mózgu i serca na niedotlenienie. Występują ból i zawroty głowy, nudności, u ludzi starszych z chorobą wieńcową - objawy niedokrwienia mięśnia sercowego (nawet zawał serca), natomiast u małych dzieci jedynym objawem mogą być wymioty. Łatwo jest zatem o błędne rozpoznanie, którym najczęściej jest „grypa”. Jak wielorakie mogą być objawy, zwłaszcza przewlekłego zatrucia, ilustruje powieść Edgara Poe „Zagłada domu Usherów” z 1839 roku. Autor, niemający nic wspólnego z medycyną, opisał aż 30 objawów na podstawie własnych doznań z okresu, kiedy pracował w domu oświetlanym lampami gazowymi. Obecnie badani pacjenci narażeni na przewlekłe działanie tlenku węgla są w stanie, przy wnikliwym wypytywaniu, podać przeciętnie 27 spośród nich, natomiast osoby nienarażone - tylko 2. Należy więc przeprowadzić dokładny wywiad, zwłaszcza jeśli zgłaszane dolegliwości nie układają się w spójną całość, i upewnić się, czy nie ma sytuacji, w których możliwe byłoby narażenie na zatrucie tlenkiem węgla. Błędne rozpoznanie jest równoznaczne z kolejnym narażeniem na ekspozycję, co przy wystąpieniu późnych objawów i powikłań neurologicznych może się stać podstawą roszczeń. Zatrucie tlenkiem węgla można potwierdzić, oznaczając metodą spektrometryczną zawartość HbCO we krwi, wyrażoną jako odsetek całkowitej hemoglobiny. Do badania pobiera się krew żylną, ponieważ zawartość w niej HbCO jest taka sama jak we krwi tętniczej. Można się też posłużyć ręcznym analizatorem tlenku węgla w powietrzu wydychanym, ale trzeba pamiętać, że obecność etanolu może zawyżyć wynik odczytu. Stosowanie pulsoksymetrii jest niecelowe, ponieważ absorpcja światła przez hemoglobinę tlenkowęglową i utlenowaną jest praktycznie taka sama. Do zatrucia dochodzi najczęściej w źle przewietrzanych pomieszczeniach ogrzewanych piecami węglowymi, kominkami i piecykami naftowymi, rzadziej wskutek używania lamp i palników gazowych w namiotach i przyczepach kempingowych, a nawet przy grilowaniu. Najgroźniejsze zatrucia towarzyszą pożarom i często są połączone z działaniem jeszcze innych substancji toksycznych, takich jak cyjanki i fosgen. Najlepszą metodą zapobiegania jest unikanie narażenia. Pomocne są instalowane w pomieszczeniach detektory tlenku węgla zasilane prądem stałym z baterii. Urządzenia te, stosunkowo niedrogie, niestety nie są popularne w Polsce. Wdychanie tlenku węgla nie jest jedyną możliwą drogą zatrucia. Opary chlorku metylenu, stosowanego w odplamiaczach i rozpuszczalnikach, po wchłonięciu są metabolizowane w wątrobie, przy czym powstaje tlenek węgla, który działa toksycznie bezpośrednio na narządy. Zasadniczym sposobem leczenia jest podawanie do oddychania 100% tlenu. Połowiczny czas eliminacji tlenku węgla przy oddychaniu powietrzem atmosferycznym wynosi ∼320 minut, a przy oddychaniu 100% tlenem skraca się do 30-90 minut. Dalsze skrócenie tego czasu (do 15-23 min) jest możliwe w komorze hiperbarycznej wypełnionej 100% tlenem pod ciśnieniem 2,5-2,8 atm. Zastosowanie oksygenacji hiperbarycznej jest wskazane zwłaszcza u najciężej zatrutych i u kobiet w ciąży. Na miejsce zdarzenia przybywa zespół ratownictwa medycznego, którego postępowanie powinno być następujące: niezwłoczne rozpoczęcie tlenoterapii i jej kontynuowanie podczas transportu. Sposób prowadzenia tlenoterapii zależy od stanu świadomości zatrutego. Jeśli jest on przytomny, można stosować maskę z zastawką bezzwrotną, umożliwiającą podawanie 100% tlenu, natomiast chorych nieprzytomnych powinno się przed transportem zabezpieczyć rurką dotchawiczą. ciągłe monitorowanie EKG ze względu na stosunkowo często występujące zaburzenia rytmu serca dożylne przetaczanie płynów, jeśli wystąpi hipotensja (spowodowana rozszerzeniem naczyń) wczesne porozumienie się z koordynatorem medycznym, ponieważ może to usprawnić transport do ośrodka dysponującego komorą hiperbaryczną, jeśli są wskazania do takiego leczenia. W innych przypadkach właściwym miejscem leczenia będzie szpital posiadający oddział intensywnej terapii, z możliwością wykonania tomografii komputerowej oraz konsultacji neurologicznej i kardiologicznej. Pacjentów i ich rodziny należy poinformować o możliwości wystąpienia późnych objawów zatrucia i jego powikłań, nawet w odległym czasie, a w związku z tym o konieczności zgłaszania się do badań kontrolnych.
Celem głównym kampanii jest zmniejszenie liczby ofiar pożarów i zatruć tlenkiem węgla w mieszkaniach oraz domach jednorodzinnych. Celami szczegółowymi są : podniesienie poziomu wiedzy na temat: zagrożeń związanych z pożarem w mieszkaniach lub domach jednorodzinnych, zagrożeń związanych z emisją tlenku węgla, zapewnienia
Zatrucie tlenkiem węgla występuje najczęściej u osób posiadających w gospodarstwach domowych instalacje grzewcze, głównie przy niepoprawnie działającej wentylacji łazienkowej. W zależności od poziomu karboksyhemoglobiny we krwi, zatrucie może dawać takie objawy jak: ból głowy, duszność, zawroty głowy, a także w skrajnych przypadkach drgawki i śpiączkę. Jak wygląda leczenie zatrucia tlenkiem węgla? Tlenek węgla (CO, czad) jest bezbarwnym, bezwonnym, palnym gazem, który powstaje w wyniku niecałkowitego spalania węgla zawartego w licznych związkach chemicznych w warunkach o niewystarczającej zawartości tlenu w powietrzu. Jest szeroko rozpowszechniony w środowisku naturalnym. Tlenek węgla - gdzie występuje? Powstaje między innymi jako produkt naturalnego utleniania metanu. Jest składnikiem gazów wulkanicznych oraz bagiennych, a także gazów powstających w czasie pożarów lasu i traw. Oprócz środowiska naturalnego jest także produktem licznych reakcji zaangażowanych w procesy technologiczne w przemyśle: chemicznym, przy produkcji benzyn, olejów napędowych, sodu, karbidu, podczas destylacji smoły. Zatrucie tlenkiem węgla - kto jest narażony? Narażenie na obecność tlenku węgla występuje także w: górnictwie (stare niewietrzone wyrobiska), hutnictwie (wielkie piece, stalownie, suwnice). Najczęstszym źródłem tlenku węgla, które doprowadza do zatruć są domowe instalacje grzewcze, zwłaszcza przy niesprawnej wentylacji łazienkowej. Niewielkie ilości tlenku węgla powstają także fizjologicznie w organizmie człowieka na skutek przemian hemu (składnika hemoglobiny zawartej w czerwonych krwinkach odpowiedzialnego za wiązanie tlenu). Konsekwencją tego jest występowanie CO we krwi na poziomie 0,4-0,7%, co uznawane jest za poziom fizjologiczny. Należy także wspomnieć, że u osób palących papierosy stale występuje podwyższony poziom tlenku węgla we krwi (średnio przy paleniu 1 paczki dziennie sięga on 5-6%). Tlenek węgla - wchłanianie Tlenek węgla jest zaliczany do tzw. trucizn krwi. Oznacza to, że jego toksyczność w głównej mierze wynika z działania na składniki krwi, a konretnie na erytrocyty i zawartą w nich hemoglobinę. Tlenek węgla jest wchłaniany wyłącznie poprzez drogi oddechowe. Po dostaniu się do płuc przechodzi do krwi, gdzie wiąże się w z zawartą w erytrocytach hemoglobiną (Hb) tworząc tzw. karboksyhemoglobinę (lub hemoglobinę tlenkowęglową - HbCO). Hemoglobina jest głównym składnikiem białkowym czerwonych krwinek. Jej fizjologiczną funkcją jest przenoszenie tlenu z płuc do wszystkich komórek organizmu. Tlenek węgla ma około 270 razy większe powinowactwo do hemoglobiny niż tlen. Oznacza to, że hemoglobina o wiele chętniej połączy się w tlenkiem węgla niż z tlenem. Konsekwencją tego jest sytuacja, w której mimo dostatecznej ilości tlenu zawartej we wdychanym powietrzu, zaczyna brakować nośnika, który mógłby go dostarczyć do tkanek. Zatem stopień, w jakim tkanki zostaną pozbawione tlenu, a co za tym idzie nasilenie objawów, zależą bezpośrednio od ilości tlenku węgla jaka dostanie się do płuc. Ilość tlenu zawarta w powietrzu atmosferycznym jest względnie stała i wynosi ok. 21%. Zmienność tej wartości (związana np. z tym, czy pomieszczenie było wietrzone) jest na tyle niewielka, że nie ma wpływu na reakcje hemoglobniy z tlenkiem węgla. Dodatkowym aspektem negatywnie wpływającym na funkcję hemoglobiny w przebiegu zatrucia tlenkiem wegla jest fakt, że powoduje on przesunięcie tzw. krzywej dysocjacji hemoglobiny w lewo. Oznacza to, że CO nie tylko zajmuje miejsca tlenu w hemoglobinie, ale dodatkowo utrudnia oddawanie tkankom tlenu już przez nią związanego. Wreszcie należy wspomnieć, że tlenek węgla ulega również wiązaniu z licznymi enzymami odpowiedzialnymi za tzw. oddychanie wewnątrzkomórkowe (procesy, których celem jest spożytkowanie dostarczonego przez krew tlenu). Brak tlenu - co powoduje? Pozbawienie organizmu wystarczającej ilości tlenu uruchamia mechanizmy kompensacyjne, których celem w warunkach fizjologicznych byłoby wyrównanie niedoboru. Ma to swoje bezpośrednie przełożenie na pojawiające się w przebiegu zatrucia objawy: pobudzenie psychoruchowe, przyspieszenie akcji serca, przyspieszenie oddychania. W chwili spadku ilości dostarczanego do tkanek tlenu poniżej wartości krytycznej następuje załamanie mechanizmów kompensacyjnych. W wyniku tego dochodzi do postępujących zaburzeń świadomości, zwolnienia akcji serca i oddechu, a w konsekwencji do zgonu. Ostre zatrucie tlenkiem węgla - co na nie wpływa? Nasilenie objawów ostrego zatrucia CO zależy zatem przede wszystkim od ilości tlenku węgla dostarczonej do ustroju, na co wpływ mają: stężenia CO we wdychanym powietrzu, czasu ekspozycji na gaz, wielkości wentylacji minutowej płuc (częstość i głębokość oddechów). Zatrucie tlenkiem węgla - powikłania Działanie toksyczne tlenku węgla nie ogranicza się do konkretnych organów. Wywiera on negatywny wpływ na cały organizm człowieka. Najgroźniejsze skutki dotyczą jednak tych narządów, które w warunkach fizjologicznych mają najwyższy poziom metabolizmu i zużywają najwięcej tlenu: mózg, serce, wątroba, nerki. Już bardzo niewielka zawartość CO prowadzi do zatrucia. Jego obecność w ilości około 0,2% w powietrzu wywołuje objawy ostrego zatrucia, które może stać się zatruciem śmiertelnym jeśli ekspozycja nie zostanie przerwana w ciągu godziny. Dłuższe przebywanie w pomieszczeniu, gdzie stężenie CO wynosi nawet 0,02% powoduje wzrost poziomu karboksyhemoglobiny do 20-30%, co zazwyczaj prowadzi do pojawienia się objawów. Jeśli CO występuje w powietrzu w stężeniu wynoszącym 1% doprowadza do gwałtowanie przebiegającego zatrucia z szybkim skutkiem śmierteltnym. Zatrucie tlenkiem węgla - przyczyny Poniższe okoliczności sprzyjają występowaniu zatruć tlenkiem węgla: posiadanie piecyka gazowego w łazience przy niedostatecznym poziomie wentylacji (najczęstsza przyczyna zatruć), praca w przemyśle petrochemicznym, górnictwie węglowym, hutnictwie, pożar (zatrucie CO jest jedną z najczęśtszych konsekwencji przebywania w pomieszczeniu objętym pożarem, a co więcej, bardzo często bywa bezpośrednią przyczyną zgonu). Na czym polega: Resuscytacja krążeniowo-oddechowa? Poniższe zestawienie obrazuje narastanie nasilenia objawów zatrucia w zależności od poziomu karboksyhemoglobiny (HbCO) we krwi: Poziom HbCO Objawy 0-20% brak objawów lub stan pobudzenia, zaburzenia logicznego myślenia 20-30% ból głowy, uczucie ucisku w okolicy czołowej, duszność wysiłkowa 30-40% silne bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, nudności 60-70% uczucie lęku, zaburzenia rytmu serca, znaczne osłabienie mięśni, przyspieszenie oddechu, zaburzenia świadomości 80-90% śpiączka, drgawki, zwolnienie akcji serca i oddechu Śmierć może nastąpić już przy poziomie HbCO rzędu 60-70%, a im on wyższy, tym zgon następuje szybciej. Należy podkreślić, że u osób predysponowanych zatrucie CO może mieć ostrzejszy przebieg, a objawy mogą być bardzo nasilone nawet przy niższych stężeniach HbCO we krwi. Do schorzeń predysponujących do takiego przebiegu należą głównie choroby układu sercowo-naczyniowego oraz wszelkie stany przebiegające z anemią. Zatrucie tlenkiem węgla - wezwij pomoc Ostre zatrucie alkoholem metylowym jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. W przypadku podejrzenia, że u osoby, z którą mamy kontakt mogło do niego dojść należy niezwłocznie wezwać pomoc (999 lub 112). Zatrucie tlenkiem węgla - gdzie szukać pomocy? Wszelkie informacje i niezbędną pomoc w nagłych przypadkach uzyskamy pod numerami telefonów centrów ostrych zatruć, które funkcjonują na terenie naszego kraju: Gdańsk I Klinika Chorób Wewnętrznych i Ostrych Zatruć, Instytut Chorób Wewnętrznych AMG, ul. Dębniki 7, 80-952 Gdańsk, Tel. „na ratunek”: (058) 349 28 31 lub 301 65 16 Kraków Klinika Toksykologii Collegium Medicum UJ, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im L. Rydygiera, Osiedle Złotej Jesieni 1, 31-826 Kraków, Tel. „na ratunek”: (012) 411 99 99 lub 646 87 06 Lublin Regionalny Ośrodek Toksykologii Klinicznej Samodzielnego Publicznego Szpitala Wojewódzkiego im. Jana Bożego, ul. Biernackiego 9, 20-089 Lublin, Tel: (081) 740 26 76 lub 740 89 83 Łódź Klinika Chorób Zawodowych i Toksykologii, Oddział Toksykologii, Instytut Medycyny Pracy im. J. Nofera, ul. Św. Teresy 8, 91-348 Łódź, Tel. „na ratunek”: (042) 657 99 00, tel. (042) 631 47 67 Poznań Szpital im. Raszei, Oddział Toksykologii i Chorób Wewnętrznych, ul. Mickiewicza 2, 60- 834 Poznań Tel. „na ratunek”: (061) 847 69 46 Tel. (061) 848 10 11 w. 315, 341, 374 Rzeszów Szpital Wojewódzki nr 2 w Rzeszowie, Oddział Intensywneh Terapii i Anestezjologii z Ośrodkiej Ostrych Zatruć, ul. Lwowska 60, 35-301 Rzeszów, Tel „na ratunek”: (017) 866 44 09, tel. (017) 866 40 25 Sosnowiec Regionalny Ośrodek Ostrych Zatruć, Szpital Kliniczny, Klinika Chorób Zawodowych, Instytut Medycyny Pracy, Zdrowia Środowiskowego, ul. Kościelna 13, 41-200 Sosnowiec, Tel. „na ratunek”: (032) 266 11 45 Tel. (032) 266 13 88 lub 266 08 85 w. 230 Tarnów Szpital Wojewódzki im. św. Łukasza, II Oddział Chorób Wewnętrznych i Ostrych Zatruć, ul. Lwowska 178a 33-100 Tarnów, Tel. „na ratunek”: (014) 631 54 09 Tel. (014) 631 54 96 lub 631 54 79 Warszawa Stołeczny Ośrodek Ostrych Zatruć, Szpital Praski, III Oddział Chorób Wewnętrznych, al. Solidarności 67, 03-401 Warszawa, Tel. „na ratunek” (022) 619 08 97 lub 619 66 54 Wrocław Dolnośląski Szpital Specjalistycznyim. T. Marciniaka, Oddział Toksykologiczny, ul. Traugutta 116 50-420 Wrocław, Tel. „na ratunek”: (071) 343 30 08 Tel. (071) 789 02 14 Zatrucie tlenkiem węgla - badania Diagnostyka ostrego zatrucia tlenkiem węgla opiera się wywiadzie, badaniu fizykalnym oraz wynikach badań dodatkowych. W wywiadzie lekarz dąży do sprecyzowania okoliczności w jakich doszło do wystąpienia objawów choroby lub w jakich znaleziono chorego, w przypadku gdy był on nieprzytomny. Będzie więc pytał, czy w domu chorego jest używany piecyk gazowy lub kominek i czy przewody wentylacyjne są sprawne, a gdy do zatrucia doszło w zakładzie pracy o to, czy dokonywane były regularne pomiary stężenia CO w miejscach pracy. Celem badania fizykalnego jest ocena stanu ogólnego osoby zatrutej, wydolności krążeniowo-oddechowej oraz zaburzeń świadomości. Kluczowe dla postawienia rozpoznania ostrego zatrucia CO jest wykonanie oznaczeń analitycznych we krwi osoby zatrutej. Najważniejszym wskaźnikiem, który oznaczamy w takiej sytuacji jest poziom HbCO. Na jego podstawie można w sposób schematyczny podzielić zatrucia na lekkie (10-30%), średnie (30-40%) oraz ciężkie (powyżej 40%). Charakterystyczne dla ostrego zatrucia CO są także inne zmiany w wynikach badań analitycznych krwi: leukocytoza (podwyższona liczba krwinek białych), hiperglikemia (wzrost poziomu glukozy we krwi), hipoksemia (spadek zawartości tlenu we krwi), hipokapnia (spadek zawartości dwutlenku wegla we krwi), kwasica metaboliczna (spadek pH krwi). W diagnostyce zatrucia CO pomocne jest także wykazanie zmian w EKG charakterystycznych dla uszkodzenia mięśnia sercowego oraz zmian w EEG będących odzwierciedleniem uszkodzenia centralnego systemu nerwowego. Zatrucie tlenkiem węgla - leczenie Leczenie w warunkach szpitalnych odbywa się zazwyczaj w ramach oddziału intensywnej terapii. Najskuteczniejszą metodą leczenia w ostrym zatruciu tlenkiem węgla jest tlenoterapia. Wyróżniamy dwa sposoby prowadzenia leczenia tlenem: Oddychanie 100% tlenem pod normalnym ciśnieniem atmosferycznym. Pacjent oddycha 100% tlenem przez specjalną maskę. W niektórych przypadkach konieczna jest intubacja i podłączenie do aparatury wspomagającej oddychanie. Krótkotrwałe stosowanie 100% tlenu do oddychania zazwyczaj nie powoduje występowania negatynych następstw. Oddychanie 100% tlenem pod ciśnieniem 3 atm w tzw. komorze hiperbarycznej. Pacjent jest zamykany w specjalnej kapsule, która zawiera 100% tlen pod zwiększonym ciśnieniem. Pozwala to na przyspieszenie procesu eliminacji tlenku węgla z krwi i szybsze niż przy oddychaniu 100% tlenem przywrócenie zdolności hemoglobiny do jego transportu. Zwykle metoda ta znajduje zastosowanie w umiarkowanych oraz ciężkich zatruciach CO. Pozostałe działania lecznicze mają przede wszystkim na celu podtrzymanie podstawowych funkcji życiowych oraz korygowanie powstających w przebiegu zatrucia zaburzeń metabolicznych. Należą do nich: zapobieganie obrzękowi mózgu (podawanie mannitolu), korygowanie kwasicy przy użyciu wodorowęglanu sodu, monitorowanie stanu krzepliwości krwi i ewentualne wprowadzenie leczenia przeciwkrzepliwego heparyną, monitorowanie czynności oddechowych oraz pracy serca. W przypadku ostrego zatrucia tlenkiem węgla pacjent nie ma wpływu na stosowane leczenie. Kluczowe jest jak najszybsze wezwanie fachowej pomocy i rozpoczęcie leczenia. Zatrucie tlenkiem węgla - leczenie w komorze hiperbarycznej Kwalifikacja pacjentów do leczenia w warunkach komory hiperbarycznej jest zawsze oparta na indywaidualnej ocenie wskazań. Pod uwagę brane się przede wszystkim: ciężkość zatrucia, stan ogólny chorego, współistniejące obciążenia mogące pogarszać przebieg zatrucia. Czynnikiem limitującym powszechność stosowania komór hiperbarycznych jest ich dostępność. W Polsce w chwili obecnej działają 4 komory hiperbaryczne: w Warszawie, Gdyni, Siemianowicach oraz we Wrocławiu. Zatrucie tlenkiem węgla - zapobieganie Metody zapobiegania zatruciom tlenkiem węgla skupiają się wokół ograniczenia ekspozycji człowieka na ten związek. W warunkach domowych należą do nich: regularna kontrola sprawności piecyków gazowych, pieców węglowych i koksowych, regularna kontrola sprawności systemów wentylacyjnych, niepozostawianie włączonego silnika samochodu w garażu, nawet gdy drzwi do garażu są otwarte, natychmiastowa wizyta u lekarza w przypadku wystąpienia objawów sugerujących zatrucie CO. Można także rozważyć instalację czujników poziomu tlenku węgla w miejscach takich, jak łazienka czy garaż, w których najczęściej dochodzi do zatruć. W warunkach środowiska pracy kluczowe znaczenie dla ograniczenia ekspozycji na tlenek węgla ma regularny pomiar jego poziomu i utrzymanie go poniżej tzw. najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), które dla CO wynosi 30 mg/m3 (0,0026%). Ostre zatrucie tlenkiem węgla - powikłania Ostre zatrucie tlenkiem węgla w zdecydowanej większości przypadków wiąże się z występowaniem przewlekłych powikłań, które nie mają tendencji do ustępowania. Są one tym cięższe, im cięższy stan chorego przy przyjęciu do szpitala oraz im większa dawka CO, na którą chory był narażony. Najniebezpieczniejsze, a przede wszystkim nieodwracalne są zmiany, które zachodzą w centralnym systemie nerwowym oraz w mięśniu sercowym. Uszkodzenie mózgu może prowadzić do trwałego upośledzenia zdolności intelektualnych. Objawy uszkodzenia nerek i wątroby zazwyczaj stopniową ulegają regresji w okresie jednego miesiąca. Zatrucie tlenkiem węgla - pierwsza pomoc Po przebyciu ostrego zatrucia tlenkiem węgla zazwyczaj konieczne jest ograniczenie aktywności fizycznej przez okres 2-4 tygodni. W przypadku znalezienia osoby nieprzytomnej lub z zaburzeniami świadomości, u której podejrzewamy zatrucie tlenkiem węgla należy niezwłocznie podjąć następujące działania: przerwać ekspozycję na CO: wyłączyć palnik gazu, wynieść osobę zatrutą z pomieszczenia, w którym została znaleziona, otworzyć okna i przewietrzyć pomieszczenie, jeśli osoba zatruta jest nieprzytomna, ale oddycha samodzielnie, należy ułożyć ją w pozycji bezpiecznej, chronić chorego przed wyziębieniem, jak najszybciej wezwać fachową pomoc (999 lub 112). Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
Tlenek węgla w praktyce ratownika medycznego. Ze szkolenia dowiesz się m.in.: czym jest oraz czym się charakteryzuje tlenek węgla? jakie są objawy zatrucia tlenkiem węgla? jakie postępowanie wdrożyć? z jakiego sprzętu detekcyjnego korzystać? Prowadzący szkolenie: Kamil Biały.
Nie da się odpowiedzieć jasno na to pytanie nie znając dokładnych powodów zatrucia się tlenkiem węgla. Trzeba ustalić bowiem z jakich powodów tlenek węgla się wydzielał. Z jednej bowiem strony wynajmujący jest zobowiązany do dokonywania napraw w budynku, szczególnie odnośnie wymiany pieców, odbiorników ciepła itp. CYTATArt. 6a. 1. Wynajmujący jest obowiązany do zapewnienia sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem umożliwiających najemcy korzystanie z wody, paliw gazowych i ciekłych, ciepła, energii elektrycznej, dźwigów osobowych oraz innych instalacji i urządzeń stanowiących wyposażenie lokalu i budynku określone odrębnymi W razie oddania w najem lokalu opróżnionego przez dotychczasowego najemcę, wynajmujący jest obowiązany wymienić zużyte elementy wyposażenia Do obowiązków wynajmującego należy w szczególności:1) utrzymanie w należytym stanie, porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń budynku, służących do wspólnego użytku mieszkańców, oraz jego otoczenia;2) dokonywanie napraw budynku, jego pomieszczeń i urządzeń, o których mowa w pkt 1, oraz przywrócenie poprzedniego stanu budynku uszkodzonego, niezależnie od przyczyn, z tym że najemcę obciąża obowiązek pokrycia strat powstałych z jego winy;3) dokonywanie napraw lokalu, napraw lub wymiany instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nieobciążającym najemcy, a zwłaszcza:a) napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i ciepłej wody - bez armatury i wyposażenia, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, anteny zbiorczej - z wyjątkiem osprzętu, wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także drugiej jednak strony to na najemcy ciąży obowiązek zapewnienia serwisu i okresowych przeglądów technicznych tych urządzeń:CYTATArt. 6b. 1. Najemca jest obowiązany utrzymywać lokal oraz pomieszczenia, do używania których jest uprawniony, we właściwym stanie technicznym i higieniczno-sanitarnym określonym odrębnymi przepisami oraz przestrzegać porządku domowego. Najemca jest także obowiązany dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego użytku, jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia zsypów, inne pomieszczenia gospodarcze oraz otoczenie Najemcę obciąża naprawa i konserwacja:1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych;2) okien i drzwi;3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą;4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony, łącznie z ich wymianą;5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyłączeniem wymiany przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej;6) pieców węglowych i akumulacyjnych, łącznie z wymianą zużytych elementów;Natomiast co do ubezpieczenia studenckiego - nie znamy zakresu tej umowy więc nie sposób odpowiedzieć.
W nocy w czwartek, 9 lutego, w piekarni w Lgocie Wielkiej doszło do zatrucie tlenkiem węgla. Przed przybyciem straży pożarnej z zakładu ewakuowano 18 pracowników. - U sześciu z 18 pracowników stwierdzono podwyższony poziom karboksyhemoglobiny i poddano je hospitalizacji. Obecność tlenku węgla stwierdzono także w pomieszczeniach
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść ten tekst przeczytasz w 5 minut Tlenek węgla (CO) jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych w przyrodzie gazów trujących i zanieczyszczających środowisko we współczesnym świecie, w którym intensywnie wykorzystuje się energię. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Objawy zatrucia Objawy zatrucia Jak postępować w przypadku zatrucia? Głównym źródłem tlenku węgla jest niepełne spalanie paliw kopalnianych, szczególnie węgla. Najpoważniejszym źródłem tlenku węgla w środowisku są spaliny samochodowe. Kolejnym źródłem jest palenie papierosów. Dym papierosowy zawiera 3–6% CO, dając 8 razy wyższe jego stężenie w powietrzu niż wynosi dozwolone stężenie tlenku węgla w przemyśle. Przez bierne wchłanianie dymu tytoniowego narażeni stają się także ludzie nie palący papierosów; jest to szczególnie niebezpieczne dla dzieci i kobiet w ciąży. W ostatnich latach na całym świecie ostre zimy i kryzys energetyczny spowodowały poprawę izolacji mieszkań i zwiększone wykorzystanie różnego rodzaju domowych źródeł ogrzewania, co przy niesprawnej wentylacji zwiększyło znacznie możliwość zatrucia CO. Zatrucia te zdarzają się więc często w gospodarstwach domowych przy gotowaniu na kuchenkach gazowych w naczyniach o dużej powierzchni dna. Przy złym dostępie tlenu spalanie ulega ograniczeniu i tworzy się CO ze związków węgla zawartych w gazie ziemnym. Utarło się przekonanie, że – w przeciwieństwie do gazu świetlnego – gaz ziemny jest całkiem bezpieczny i jeśli tylko pali się płomień, to nie wydziela się, nie ma więc żadnego zagrożenia. Nie bierze się bowiem pod uwagę możliwości powstania CO podczas normalnego spalania gazu. Zatkane przewody kominowe i wentylacyjne, niefachowo podłączony okap nad kuchenką gazową mogą być przyczyną gromadzenia się lub nieprawidłowego odprowadzania spalin, np. do mieszkania sąsiada. Niebezpieczny jest zwłaszcza CO nagromadzony w łazience w czasie kąpieli. Tlenek węgla łatwo miesza się z powietrzem i łatwo rozprzestrzenia, jest pozbawiony zapachu, koloru, smaku, jest niedrażniący. Cechy te uniemożliwiają ofierze rozpoznanie potencjalnego niebezpieczeństwa, dlatego gaz ten nazwano „milczącym mordercą”. Często spotyka się zatrucia tlenkiem węgla ulatniającym się z pieców (tzw. czadem), na skutek zbyt wczesnego zamknięcia zasuwy, nieszczelności pieca, czy nawet przechodzenia tego gazu przez rozgrzane do czerwoności obudowy piecyków żeliwnych. Toksyczne działanie CO było znane od tysięcy lat. Już w czasach Hipokratesa używano go do uśmiercania więźniów politycznych. Przenika bowiem łatwo przez błonę pęcherzykowo-włośniczkową płuc do krwi i wiążąc się z hemoglobiną (czerwonym barwnikiem krwi) czyni ją niezdolną do przenoszenia tlenu do tkanek. Ze względu na zmiany w strukturze utworzonej cząsteczki hemoglobiny tlenkowęglowej (HbCO) krzywa dysocjacji HbO2 (oksyhemoglobiny) ulega przesunięciu w lewo, obniża się zatem ciśnienie parcjalne, przy którym tlen staje się dostępny dla tkanek. U zdrowych ludzi normalne stężenie HbCO nie przekracza ok. 0,5%. Stężenie to może się zwiększyć do 4–6% u pacjentów np. z niedokrwistością hemolityczną. Tlenek węgla ma ok. 240 razy większe powinowactwo do hemoglobiny niż tlen. Dlatego inhalacja stosunkowo małych stężeń tego gazu może wywołać klinicznie istotny spadek pojemności tlenowej krwinek czerwonych. Oznacza to, że stężenie HbCO osiągnie 50%, gdy stężenie CO w otaczającym powietrzu będzie wynosiło tylko 1/240 część stężenia tlenu, tj. 0,08%. Tlenek węgla oprócz hemoglobiny reaguje także z: - z innymi hemoproteinami, zawierającymi Fe2+; - z mioglobiną – czerwonym barwnikiem mięśni; - z oksydazą cytochromową, cytochromami, a wśród nich z cytochromem P-450. Tak więc w wyniku działania CO dochodzi do hipoksji (niedotlenienia) zarówno anemicznej, jak i histotoksycznej. Tlenek węgla uszkadza przede wszystkim narządy i tkanki najbardziej wrażliwe na niedotlenienie i kwasicę metaboliczną, tj. układ sercowo-naczyniowy i ośrodkowy układ nerwowy. Oddziaływanie dużych stężeń CO przez krótki czas jest mniej szkodliwe niż oddziaływanie małych stężeń przez długi okres. Wiązanie CO z Hb jest odwrotnie proporcjonalne do ciśnienia cząsteczkowego tlenu. Reguła ta stanowi podstawę do leczenia 100% tlenem, aby wyprzeć CO z kompleksu HbCO. Objawy zatrucia Ostre zatrucie CO można uznać za model zatrucia substancją, która nie ulega przemianom w ustroju i wywiera działanie na wszystkie narządy, a przede wszystkim na mózg i serce. Większość osób odczuwa bóle i zawroty głowy, znajduje się w stanie pobudzenia psychoruchowego, hiperwentylacji lub śpiączki. Przy nagłym narażeniu jedynie osłabienie i zawroty głowy mogą poprzedzać omdlenie i zapaść sercowo-naczyniową. Obserwacje zbiorowych zatruć ludzi młodych, a więc uprzednio zdrowych, wskazują – że mimo jednakowego narażenia na określone stężenie CO – objawy u współzatrutych są często różne. Hipoksja (niedotlenienie) anemiczna i histotoksyczna wywołuje zmiany chorobowe przede wszystkim w narządzie „krytycznym” dla danego osobnika. Neurologiczne objawy zatrucia manifestują się między innymi zaburzeniami orientacji, śpiączką toksyczną, sztywnością lub wiotkością mięśni. Tomografia komputerowa uwidacznia zmiany gęstości obrazu w niektórych jądrach podkorowych mózgu, co wskazuje, że w przebiegu zatrucia CO występuje korowy i podkorowy zanik mózgu. Najbardziej zdradliwym następstwem zatrucia CO jest występowanie objawów neuropsychicznych po okresie utajonym, trwającym 1–6 tygodni. U ok. 10–30% osób po ciężkim zatruciu CO występują objawy pod postacią zaburzeń pamięci, zmian osobowości, euforii, zaburzeń osądu i zdolności do abstrakcyjnego myślenia, słabej koncentracji uwagi. Zatrucie CO u kobiet w ciąży wpływa także na płód stanowiąc poważne niebezpieczeństwo dla życia i prawidłowego stanu neurologicznego dziecka. Po zatruciu CO często występują stany zapalne dróg oddechowych, w ciężkich przypadkach nawet obrzęk i krwotok płuc. W ostrym zatruciu dochodzi też do toksycznego uszkodzenia wątroby. Mogą wystąpić martwice mięśni. Zatrucie CO należy brać pod uwagę w przypadkach niewydolności nerek i mioglobinurii występującej bez dającej się określić przyczyny. Zatrucie CO uszkadza narządy zmysłu, zwłaszcza narząd słuchu i wzroku. Objawy zatrucia 1. Osłabienie ogólne, zasłabnięcie. 2. Nudności, wymioty. 3. Bicie serca, kołatanie, bardzo szybka akcja serca, nierówne bicie serca. 4. Bóle głowy, zawroty głowy. 5. Zaburzenia równowagi. 6. Drżenie mięśniowe. 7. Zaburzenia wzrokowe, słuchowe. 8. Utrata przytomności. Jak postępować w przypadku zatrucia? 1. Wyprowadzić (wynieść) zatrutego z atmosfery tlenku węgla. 2. Sprawdzić u nieprzytomnego drożność dróg oddechowych (oczyścić jamę ustną z wydzielin i wydalin). 3. Nieprzytomnego ułożyć bezpiecznie na boku z głową odchyloną do tyłu. 4. Podać tlen (ewentualnie świeże powietrze, otworzyć okna). 5. Przy braku oddechu zastosować oddychanie usta-usta. 6. Przy braku akcji serca uderzyć w mostek – masaż zewnętrzny serca. 7. Wezwać pogotowie ratunkowe z lekarzem. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Źródła Domowy Poradnik Medyczny, PZWL zdrowie tlenek węgla zatrucie osłabienie nudności bóle głowy kołatanie serca wymioty Tlenek węgla - czym jest czad? Zatrucia tlenkiem węgla Węgiel łączący się z tlenem powoduje powstawanie związków chemicznych, takich jak: tlenek węgla (II) i tlenek węgla (IV). Tlenek węgla (II) to potocznie nazywany... Anna Krzpiet Wady i zalety tlenku magnezu Stres, wysokie tempo życia i niewłaściwa dieta to czynniki sprawiające, że niedobór magnezu osiąga w dzisiejszych czasach rozmiary epidemii. Producenci... Tlenek cynku - zastosowanie, ostrzeżenia, ceny preparatów Tlenek cynku jest minerałem stosowanym w przemyśle kosmetycznym przede wszystkim jako substancja czynna w miejscowym stosowaniu na skórę. Tlenek azotu może pomagać w nadciśnieniu płucnym Podawany szczurom tlenek azotu zmniejszył u nich nadciśnienie płucne - informuje serwis EurekAlert. Andrzej Chyra ma COVID-19. Opisał objawy choroby. "Z watą w głowie" Aktor Andrzej Chyra przyznał się w mediach społecznościowych, że choruje na COVID-19. Choroba przebiega bez gorączki i kaszlu, za to z "watą w głowie" i innymi... Klaudia Torchała Migotanie przedsionków - przyczyny, objawy, leczenie Migotanie przedsionków to choroba, która może przebiegać bezobjawowo. U wielu pacjentów jest diagnozowana przypadkiem podczas rutynowych badań. Niektórzy... Maria Janiszewska Przyszłość staje się teraźniejszością. Urządzenia telemedyczne do obsługi w domu Telemedycyna dzięki połączeniu medycyny z informatyką, a także urządzeniami służącymi do telekomunikacji stała się ważnym elementem opieki zdrowotnej.... Tatiana Naklicka Czy bigeminia komorowa jest niebezpieczna? Czy należy się obawiać bigeminii komorowej? Czy to schorzenie może być niebezpieczne? Jakie mogą być przyczyny pojawienia się bigeminii komorowej? Czy pojawienie... Lek. Katarzyna Darecka O czym świadczy nierówne bicie serca? Na co mogą wskazywać zaburzenia rytmu serca? Na co wskazuje nierówne bicie serca? Czy takie objawy należy konsultować z lekarzem? Jak wygląda leczenie zaburzeń... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Częstoskurcz komorowy - co go powoduje? Jak leczyć? Częstoskurcz komorowy jest groźną arytmią serca, w wyniku której bije ono nawet 200 uderzeń na minutę. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być uszkodzenie komór...
Witold Wośtak] Czujnik tlenku węgla [fot. A. Pospiszyl] Dwie osoby podtrute tlenkiem węgla w jednym z mieszkań przy ul. Dmowskiego w Kędzierzynie Koźlu. Strażacy dostali wezwanie do akcji dziś (18.12) przed godziną 11:00 i stwierdzili na miejscu przekroczenie dopuszczalnych norm obecności tlenku węgla. (230 bpm).
Obecnie coraz częściej słyszy się o śmiertelnych zatruciach tlenkiem węgla lub gazem. Dodatkowo są to zazwyczaj nieszczęśliwe wypadki, wynikające z nieszczelnej instalacji. Dlaczego o tego typu przypadkach mówi się częściej i co można z tym zrobić? Zatrucie tlenkiem węgla i gazem – co trzeba wiedzieć Wszędzie tam, gdzie istnieją instalacje grzewcze, w których głównym paliwem jest gaz lub opał, tam istnieje możliwość ulatniania się gazu. W przypadku instalacji gazowych będzie to gaz ziemny, w przypadku tych drugich – tlenek węgla. W obydwu przypadkach warto zainwestować w odpowiedni czujnik gazu i czadu. Dlaczego? Wiele osób zapomina o tym, iż zarówno czysty gaz ziemny, jak i tlenek węgla są bezwonne. Dlatego dość łatwo jest ulec zatruciu tymi gazami. W przypadku tlenku węgla dodatkowo bardzo szybko dochodzi do jego przemieszania z powietrzem. To oznacza, że zatrucie może wystąpić błyskawicznie, tym bardziej, że początkowym objawem jest senność, którą wiele osób kojarzy jedynie ze zmęczeniem. Dlaczego czujnik czadu i gazu jest niezbędny? Warto pamiętać, że choć główną przyczyną zatruć tlenkiem węgla i gazem jest nieprawidłowo działająca instalacja, to jednak duża śmiertelność wynika także z innego faktu. W dzisiejszych czasach w wielu domach i mieszkaniach zapomina się o zainstalowaniu prawidłowej wentylacji. Naturalnie działająca wentylacja może okazać się niewystarczająca. Lepiej zdecydować się na inne jej rodzaje, zwłaszcza przy wyjątkowo szczelnych oknach. Ponadto koniecznie należy zainstalować czujnik dymu i czadu. Pozwoli on na szybkie wyłapanie niebezpieczeństwa i wezwanie pomocy. Instalowanie czujnika gazu i czadu – co warto wiedzieć? Tlenek węgla jest lżejszy od powietrza. Trochę inaczej rzecz ma się z gazem ziemnym. Dlatego też w przypadku dwóch osobnych urządzeń stosuje się metodę umieszczania czujnika gazu nieco niżej niż czujnika czadu. W przypadku jednego urządzenia, które ma jednocześnie czujnik gazu i czadu, zalecane jest po prostu wypośrodkowanie wysokości. Istotne jest, aby alarm o zatruciu czadem włączył się wcześniej niż dojdzie do wdychania go przez domowników. Czujnik dymu i czadu należy umieścić w odległości co najmniej jednego metra od kominka, pieca, kuchenki lub innej instalacji grzewczej, ale urządzenie powinno znajdować się w tym samym pomieszczeniu. Podobnie ma się sytuacja z urządzeniem takim jak czujnik czadu i gazu. Minimalna odległość wynika z faktu, że przy samym kominku lub kuchence normy mogą być nieco inne. Zbyt bliskie umieszczenie czujnika mogłoby więc powodować niepotrzebne załączanie alarmu. Artykuł powstał we współpracy ze specjalistami zZatrucie tlenkiem węgla jest najczęściej spotykanym zatruciem gazowym. Aż siedemdziesiąt pięć procent to zatrucia samobójcze, a około pięćdziesiąt, przypadkowe. Czym jest tlenek węgla? Jest to gaz bezwonny i bezzapachowy. Występuje w bardzo wysokich stężeniach, tworząc w powietrzu wybuchowe mieszaniny.Sama telewizja i portale sieją ploty. Po prostu nie wiedzą o czym piszą. Przyczyną zatrucia był: 1. przyczyną zatrucia pracowników były spaliny z wózków widłowych na propan-butan i jednoczesne nieprawidłowe funkcjonowanie systemów wentylacyjnych - poinformował st. ogniomistrz Sławomir Kłosiński, dyżurny stanowiska kierowania Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Kwidzynie., 2. RMF: Według informacji naszego reportera, normy zawartości tlenku węgla na hali produkcyjnej zostały przekroczone prawie 9-krotnie. Strażacy wstępnie ustalili, że źródłem czadu były wózki widłowe napędzane LPG. W hali o powierzchni dwóch tysięcy metrów kwadratowych pracowały w sumie trzy takie maszyny. Jak wynika z ustaleń strażaków, tlenek węgla musiał gromadzić się w pomieszczeniu co najmniej przez kilka ośmiogodzinnych TVN24: Jak informowała straż, według wstępnych ustaleń przyczyną podniesionego stężenia tlenku węgla były trzy spalinowe wózki widłowe, które jeździły po hali w Spaliny nie miały gdzie się wydostać, bo, jak ustaliła wstępnie straż, wyciąg wentylacyjny był niesprawny – tłumaczy Ryszard Sulęta, dyrektor wydziału zarządzania kryzysowego Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego. – Gdyby działała wentylacja, to spaliny miałyby się gdzie ulotnić, a tak magazynowały się wewnątrz hali. Ktoś o to nie zadbał, zawinił człowiek – teorii: Wózki widłowe spalinowe Najczęściej poruszane za pomocą oleju napędowego (diesel), ale spotyka się także spalinowe wózki widłowe z napędem gazowym LPG. Ze względu na emisję spalin wykorzystuje się je zwykle w pracy na otwartym terenie. Natomiast, jeśli konieczne jest zastosowanie spalinowego wózka widłowego w pomieszczeniach, należy wyposażyć go w specjalne widłowe gazowe (LPG) Zaraz obok elektrycznych, z ekonomicznego punktu widzenia, stanowią jeden z najbardziej ekonomicznych wyborów. Podobnie jak w przypadku spalinowych widlaków, zaleca się używanie ich jedynie na otwartych przestrzeniach. Przepisy BHP wymagają filtru ograniczającego niebezpieczne spaliny, jeśli używane wewnątrz pomieszczenia.o53E.
