Eksmisja z mieszkania w przypadku posiadania długów możliwa jest nie tylko z mieszkania własnościowego. Komornik może także pozbyć się takiej osoby z wynajmowanego lokum. Pamiętaj też, że skonfiskowane mieszkanie, na które znalazł się kupiec, najpewniej zostanie sprzedane. W ten sposób jako dłużnik tracisz prawa do niego i
Witam. Jak zatrzymać egzekucję z eksmisji mieszkania? Mój wujek dostał eksmisję z mieszkania za nie płacenie czynszu. Tylko że on nie pracował i tak się tułał po świecie… Teraz dostał emeryturę i od kilku miesięcy regularnie płacimy mu zadłużenie i bieżący czynsz za mieszkanie, i teraz dostał eksmisję. Gmina nie ma lokalu dla niego, proszę, pomóżcie napisać pismo do gminy o zatrzymanie tej egzekucji/eksmisji z mieszkania… bo wszystkie należności są płacone na bieżąco i regularnie. Wujek nie ma rodziny i nie ma kto mu pomóc. Eksmisja z mieszkaniaWypowiedzenie umowy najmu mieszkania – zaległości czynszoweEksmisja z lokalu – mieszkanie socjalne Jak zatrzymać mieszkanie po eksmisji? Wniosek o umorzenie zadłużenia czynszowegoProśba o rozłożenie na raty zadłużenia czynszowegoWniosek o wstrzymanie eksmisji wzór Eksmisja z mieszkania Witam serdecznie! Orzeczenie eksmisji twojego wuja z mieszkania komunalnego to niestety skutek długotrwałych zaniedbań, a przede wszystkim niepłacenia czynszu przez długi czas. Jako najemca lokalu mieszkalnego przydzielonego mu z zasobów gminy, wuj zobowiązany był do regulowania w ustalonym czasie i wysokości należności czynszowych. Z uwagi na zaległości, Gmina jako właściciel przedmiotowego mieszkania miała prawo wypowiedzieć wujowi umowę najmu. Wypowiedzenie umowy najmu mieszkania – zaległości czynszowe Przesłanki skutecznego wypowiedzenia umowy najmu w związku z zaległościami w opłatach zostały precyzyjnie określone przez ustawodawcę w ust. 1 i 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z podanym powyżej przepisem wypowiedzenie umowy najmu może nastąpić nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności. Wypowiedzenie powinno być sporządzone na piśmie pod rygorem nieważności. Zatem twój wuj przed tym, jak sprawa o eksmisję z mieszkania trafiła do sądu, otrzymał wezwanie do zapłaty zaległego czynszu (prawdopodobnie w terminie 30 dni) oraz wypowiedzenie umowy najmu mieszkania. W tym momencie już powinniście zacząć działać. A przede wszystkim podejmować kroki zmierzające do umorzenia lub rozłożenia jego długu na raty. Czekając jednak do ostatniej chwili, czyli wydania przez sąd niekorzystnego wyroku, dopuściliście do sytuacji, kiedy już „odkręcenie” wszystkiego może być po prostu niemożliwe. Umowa najmu została wypowiedziana, sąd orzekł eksmisję, więc w tym momencie samo terminowe opłacanie bieżącego czynszu może być niewystarczające, a na pewno nie spowoduje z automatu, że umowa najmu mieszkania „odżyje”. Eksmisja z lokalu – mieszkanie socjalne Zapewne skoro wuj czeka na lokal socjalny, to sąd w wyroku orzekającym eksmisję stwierdził, iż spełnia on kryteria do jego otrzymania. Wiele polskich gmin ma ogromne problemy związane z brakami lokalowymi. Często na przyznanie lokalu socjalnego rodziny czekają wiele miesięcy, zamieszkując do tego czasu w zajmowanym dotychczas mieszkaniu. Zatem eksmisja zostaje wstrzymana do czasu, aż znajdzie się odpowiedni lokal socjalny. Wiem z doświadczenia, że zazwyczaj rodziny bardzo bronią się przed opuszczeniem zajmowanych przez nie lokali. Jednak zdarza się i tak, że kiedy dochodzi do przydziału mieszkania socjalnego, są one pozytywnie zaskoczone – panujące w lokalach socjalnych warunki, oraz standard wyposażenia może być o wiele lepszy niż w mieszkaniach dotychczas zajmowanych. Choć prawda jest również taka, że niektóre gminy na lokale socjalne adaptują stare budynki użyteczności publicznych, gdzie wcale nie mieszka się dobrze. To jaki lokal dostanie twój wuj, może rzeczywiście budzić wasze obawy. Wuj może bronić się przed przeprowadzką, również dlatego, że starsze osoby nie lubią zmieniać miejsca zamieszkania. Jak zatrzymać mieszkanie po eksmisji? Chcesz pomóc wujowi zatrzymać eksmisję i odzyskać mieszkanie? Więc przede wszystkim należy złożyć wniosek o zawarcie nowej umowy najmu, ponieważ tak jak napisałam powyżej, wuj utracił prawo najmu, a w przedmiotowym mieszkaniu może przebywać jedynie do czasu, aż znajdzie się dla niego lokal socjalny. Niestety wszelkie prośby o zawarcie nowej umowy przygotowane na papierze mogą spotkać się z automatyczną odmową. Twój wuj był przecież lokatorem, który ze swojej winy dopuścił do powstania tak znacznych zaległości, że gmina w końcu zdecydowała się (po wcześniejszym wysłaniu żądania opróżnienia lokalu) pozwać go do sądu z żądaniem eksmisji. Umówmy się, że w większości przypadków eksmisję dotyczą mieszkań, których lokatorzy nie płacą czynszu przez co najmniej kilkanaście miesięcy. Wuj twój może nie być osobą wiarygodną dla urzędników, a argumenty, które używasz – że jest osobą samotną, nie ma rodziny – mogą wpłynąć jednak na jego niekorzyść. Jeśli jesteś zmotywowana i bardzo zależy ci na tym, aby wuj pozostał w zajmowanym dotychczas mieszkaniu, ja proponuje osobiste spotkanie z przedstawicielami gminy – z burmistrzem/wójtem, dyrektorem zasobu mieszkań komunalnych – i skierowanie prośby o pomoc właśnie do nich. To, co jeszcze mogę doradzić, to rozważenie czy rzeczywiście wuj „straci”, jeśli będzie musiał przeprowadzić się do lokalu socjalnego. Być może tam będzie mu lżej finansowo. Być może opłaty za mieszkanie będą niższe. Radzę dowiedzieć się, czy wiadomo, w jakim lokalu wuj może dostać przydział. Jeśli miejsce to nie będzie „ciekawe”, a umowy najmu dotychczas zajmowanego mieszkania nie da się wznowić, to może warto zastanowić się nad inną opcją – domem opieki. Nie chce błędnie wnioskować, jednak skoro wuj przez długi czas nie pracował i dopuścił do powstania ogromnego zadłużenia czynszowego, być może ma jakieś problemy i miejsce, w którym otrzyma pomoc, będzie dla niego dobrym wyjściem. Jest to przecież już osoba starsza. Mam jednak nadzieje, że wuj pozostanie w dotychczas zajmowanym mieszkaniu i uda się Wam zatrzymać eksmisję z mieszkania. A jeśli to się nie uda, wuj otrzyma mieszkanie socjalne w standardzie, jaki jest mu potrzebny do normalnego funkcjonowania. Walcz o to! Życzę powodzenia i trzymam kciuki! Wniosek o umorzenie zadłużenia czynszowego Wzór wniosku o umorzenie zadłużenia czynszowego Prośba o rozłożenie na raty zadłużenia czynszowego Prośba o rozłożenie na raty zadłużenia z tytułu czynszu Wniosek o wstrzymanie eksmisji wzór Wniosek o wstrzymanie eksmisji wzór Wybrane specjalnie dla Ciebie: Wniosek o wstrzymanie eksmisji WZÓR Eksmisja po licytacji komorniczej Sprzedano mój dom na licytacji komorniczej – nie mamy gdzie mieszkać Egzekucja komornicza za dług czynszowy mieszkania komunalnego Długu za mieszkanie, który po rodzicach przeszedł na mnie – co mogę zrobić? Umorzenie długu za mieszkanie komunalne – [PORADNIK] krok po kroku Jak i gdzie złożyć WNIOSEK o umorzenie czynszu mieszkania komunalnego? Mam długi czynszowe za mieszkanie, jak je UMORZYĆ? Oceń mój artykuł: (1 votes, average: 5,00 out of 5)Loading...
Jeden z sądów karnych potwierdził ostatnio, iż brak zapłaty czynszu może stanowić podstawę odpowiedzialności karnej za oszustwo. Wynajmujący, którzy nie mogą otrzymać zapłaty należnego im czynszu, mogą szukać pomocy na drodze prawnokarnej. To, czy w danych przypadku mamy do czynienia z przestępstwem, zależy jednak od kilku
Eksmisja z mieszkania może być przeprowadzona wyłącznie na mocy wyroku lub postanowienia sądu, orzekającego wydanie i opróżnienie lokalu mieszkalnego. Wyjątkiem od tej zasady są sytuacje, gdy dana osoba poddała się dobrowolnie egzekucji w zakresie eksmisji w akcie notarialnym oraz w przypadku osób, których mieszkanie zostało zlicytowane za długi. W każdym jednak przypadku, wyłącznie komornik może faktycznie przeprowadzić eksmisję – czyli usunąć lokatora z mieszkania, wraz z jego rzeczami. Najczęstszą przyczyną eksmisji są problemy lokatorów w opłacaniu czynszu i powstałe z tego tytułu zadłużenie w opłatach za mieszkanie. Gdy umowa najmu została rozwiązana i lokator (lokatorzy) nie wyprowadził się za żądanie wynajmującego – wynajmujący skieruje do sądu pozew o eksmisję przeciwko wszystkim osobom zamieszkałym w lokalu. Jak postępować po otrzymaniu pozwu o eksmisję? Sąd doręczy odpis pozwu o eksmisję wszystkim pozwanym lokatorom i zobowiąże w określonym terminie (np. w terminie 14 lub 21 dni czy też do terminu pierwszej rozprawy) do wskazania sądowi, czy lokator spełnia warunki do przyznania prawa do lokalu socjalnego w przypadku orzeczenia eksmisji. W wyroku nakazującym eksmisję sąd orzeka bowiem o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Należy odbierać wszelką korespondencję sądu i odpowiadać sądowi na piśmie w przypadku zobowiązania do odpowiedzi. Jeśli korespondencja (dwukrotnie awizowana – łącznie 14 dni), którą sąd skierował na prawidłowy adres nie zostanie odebrana – sąd może ją uznać za doręczoną; jeśli nie będzie odpowiedzi na pismo sądu wzywające do wykazania, że spełnia się warunki do przyznania prawa do lokalu socjalnego – sąd może uznać, że warunki te nie są spełnione i w rezultacie sąd może orzec eksmisję bez prawa do lokalu socjalnego. Czy sąd może orzec o eksmisji pomimo tego, że pozwany nie stawi się na rozprawie? Jeśli nawet sąd nie zobowiąże do osobistego stawiennictwa na rozprawie – wskazane jest, by się na niej stawić. Pomimo nieobecności lokatora na rozprawie, sąd może wydać wyrok i jeżeli nie lokator nie złoży wniosku o doręczenie wyroku - sąd nie będzie miał obowiązku go doręczać, chyba że będzie to wyrok zaoczny. Wyrok zaoczny zapadnie wtedy, gdy pozwany o eksmisję nie stawi się na rozprawie i nie złoży w sądzie żadnego pisma, w którym zajmie stanowiska co do treści pozwu. Wyrok zaoczny jest natychmiast wykonalny, czyli właściciel może natychmiast udać się z nim do komornika celem wykonania eksmisji - pomimo tego, że wyrok ten jest jeszcze nieprawomocny. Jeśli nie było możliwe stawienie się na rozprawie – należy bezwzględnie w ciągu najbliższych 7 dni dowiedzieć się w sądzie, czy zapadł wyrok, a jeśli tak, to jakiej treści i w zależności od sytuacji, podjąć decyzję o odwołaniu – wniesieniu apelacji. W tym celu należy w ciągu tygodnia od ogłoszenia wyroku złożyć w sądzie wniosek o doręczenie wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem, a następnie w terminie 2 tygodni od daty doręczenia wyroku z uzasadnieniem, wnieść apelację do sądu II instancji – za pośrednictwem sądu I instancji, który wydał zaskarżony wyrok. Jeżeli nie został złożony w ciągu tygodnia od ogłoszenia wyroku, wniosek o doręczenie wyroku z uzasadnieniem – to można w ciągu 3 tygodni od ogłoszenia wyroku wnieść apelację, nie posiadając pisemnego uzasadnienia wyroku. Jeśli zapadł wyrok zaoczny - można w ciągu 2 tygodni od daty jego doręczenia wnieść do sądu, który go wydał, sprzeciw od wyroku zaocznego; sąd na wniosek pozwanego o eksmisję zawiesi nadany wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności, jeśli pozwany wykaże, że wyrok ten został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania albo jeśli uprawdopodobni, że niestawiennictwo na rozprawie było niezawinione. Komu przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego w przypadku eksmisji? Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Osoby uprawnione do otrzymania lokalu socjalnego w przypadku eksmisji, to: kobieta w ciąży, małoletni, niepełnosprawny w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej lub ubezwłasnowolniony oraz sprawujący nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkały obłożnie chory, emeryt i rencista spełniający kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoba posiadająca status bezrobotnego, osoba spełniając przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały - chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Istnieją jednak wyjątki od powyższej zasady - i pomimo tego, że lokator należy do którejś z wymienionych powyżej kategorii osób: sąd może nie przyznać lokatorowi prawa do lokalu socjalnego, jeżeli eksmisja dotyczy mieszkania niewchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, z wyjątkiem lokali zamieszkiwanych na podstawie umowy ze spółdzielnią mieszkaniową albo z towarzystwem budownictwa społecznego; sąd nie przyzna lokatorowi prawa do lokalu socjalnego, jeżeli powodem eksmisji jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego (zobacz uwaga poniżej). W dniu r. wchodzi w życie przepis, który jednoznacznie daje sądowi możliwość orzeczenia o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu również wobec osoby, która dokonała zajęcia lokalu bez tytułu prawnego - jeżeli przyznanie tego uprawnienia byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. W związku z tym, osoba która samowolnie zajęła lokal powinna w odpowiedzi na pozew o eksmisję jak i na rozprawie przekonać sąd, że jej przypadku zachodzi szczególna sytuacja, uzasadniająca przyznanie prawa do lokalu socjalnego. Jeśli sąd orzeknie, że lokator jest uprawniony do otrzymania lokalu socjalnego - sąd w wyroku nakazuje wstrzymanie wykonania eksmisji do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego. Czy można zaskarżać czynności komornika wykonującego eksmisję? Gdy właściciel mieszkania skieruje orzeczenie sądu nakazujące eksmisję do komornika – komornik zawiadamia lokatora o wszczęciu postępowania i wyznacza termin do dobrowolnego opuszczenia mieszkania. Po upływie tego terminu, jeśli lokator się nie wyprowadzi – komornik podejmuje dalsze czynności – o czym zawiadamia. Czynności komornika są uzależnione od tego, czy gmina wskazała zgodnie z orzeczeniem sądu lokal socjalny bądź czy eksmitowany lokator ma uprawnienie do pomieszczenia tymczasowego. Co do zasady, dłużnik ma prawo do złożenia skargi do sądu na czynności komornika w terminie tygodniowym od dnia dokonania czynności, przy której był obecny lub był o jej terminie zawiadomiony, w innych przypadkach - od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności, a w razie w braku zawiadomienia - od dnia powzięcia wiadomości o dokonanej czynności. Należy zwrócić uwagę na pouczenia co do możliwości i trybu wniesienia skargi, zawarte w pismach komorniczych. Skargę wnosi się do komornika, który dokonał zaskarżonej czynności lub zaniechał jej dokonania. Komornik w terminie trzech dni od dnia otrzymania skargi sporządza uzasadnienie zaskarżonej czynności, o ile nie zostało ono sporządzone wcześniej, albo przyczyn jej zaniechania i przekazuje je wraz ze skargą i aktami sprawy do właściwego sądu, chyba że skargę w całości uwzględnia. O uwzględnieniu skargi komornik zawiadamia skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy. Od dnia r. skarga na czynności komornika może być wniesiona na urzędowym formularzu - komornik doręcza urzędowy formularz skargi dłużnikowi przy pierwszej czynności egzekucyjnej. Formularze skargi będą również bezpłatnie dostępne w kancelariach komorniczych, siedzibach sądów oraz sieci Internet. Opłata sądowa od skargi na czynności komornika wynosi obecnie 100 zł, od dnia r. wynosić będzie 50 zł. Wniesienie skargi na czynność komornika nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie czynności. Dlatego też, jeśli wnosimy skargę, warto w niej zawrzeć wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego lub wstrzymanie dokonania czynności. Okres ochronny dla lokatora z nakazem eksmisji Wyroków sądowych nakazujących eksmisję nie wykonuje się w okresie od 1 listopada do 31 marca roku następnego włącznie, jeżeli osobie eksmitowanej nie wskazano lokalu, do którego ma nastąpić przekwaterowanie. Nie dotyczy to jednak wyroków: w których powodem eksmisji jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku; gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu prawnego. Dla kogo pomieszczenie tymczasowe? Jeżeli w wyroku sąd nie przyznał eksmitowanemu lokatorowi prawa do lokalu socjalnego, a na wezwanie komornika nie wyprowadził się z mieszkania - komornik występuje do gminy o wskazanie tymczasowego pomieszczenia, do którego ma nastąpić eksmisja i wstrzymuje wykonanie eksmisji do czasu wskazania tegoż pomieszczenia, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy. Jeżeli wierzyciel lub dłużnik albo osoba trzecia wskaże pomieszczenie odpowiadające wymogom tymczasowego pomieszczenia - komornik nie może wstrzymać się z dokonaniem czynności i eksmituje tam lokatora . Jeśli gmina w terminie 6 miesięcy nie wskaże tymczasowego pomieszczenia, komornik usunie lokatora do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, wskazanej przez gminę. Prawo do tymczasowego pomieszczenia nie przysługuje, jeżeli: z wyroku wynika, że eksmisja została orzeczona z powodu stosowania przemocy w rodzinie lub z powodu rażącego lub uporczywego wykraczania przeciwko porządkowi domowemu albo niewłaściwego zachowania czyniącego uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, albo że dłużnik dokonał zajęcia opróżnionego lokalu bez tytułu prawnego; następuje eksmisja z lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego w sytuacji, gdy właściciel lokalu zgłosił zawarcie tej umowy naczelnikowi urzędu skarbowego; następuje eksmisja z lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego lokalu; następuje eksmisja z lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego z dojściem do własności następuje eksmisja z tymczasowego pomieszczenia. Co w sytuacji braku uprawnienia do pomieszczenia tymczasowego? Osoby, którym nie przysługuje prawo do pomieszczenia tymczasowego, mogą zostać eksmitowane przez komornika bezpośrednio do noclegowni, schroniska lub innej placówki zapewniającej miejsca noclegowe, wskazanej na wniosek komornika przez gminę. Wpłacam DAR Jeśli nasz poradnik był pomocny - prosimy Cię o wpłatę kilkuzłotowej darowizny oraz przekazanie 1% podatku na sfinansowanie stypendiów przekazywanych przez nasze Stowarzyszenie dla dzieci w ciężkim stanie klinicznym. Dziękujemy! Publikacja jest finansowana przez Narodowy Instytut Wolności - Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich na lata 2014 – 2020 oraz Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018 – 2030 (nowa wersja, strona w przygotowaniu).
Niepłacenie czynszu jako podstawa eksmisji. W sytuacji, gdy mieszkanie zajmowane jest przez lokatora, który nie płaci czynszu, rachunków za prąd, wodę i pozostałe media, i który otrzymał pismo z wypowiedzeniem najmu, właściciel może sformułować powództwo o wydanie rzeczy na podstawie art. 222 Kodeksu cywilnego. Na tym etapie musi
Eksmisja lokatora z mieszkania to najczęściej masa piętrzących się problemów czyli najzwyczajniej w świecie – droga przez mękę. Aby procedura eksmisyjna została pomyślnie przeprowadzona, wymaga spełnienia wielu formalnych i zgodnych z prawem warunków. Eksmisja w świetle prawa Przez pojęcie eksmisji lokatora należy rozumieć szereg czynności mających na celu usunięcie z lokalu osoby, która nie jest uprawniona do jego zajmowania. Podstawą prawną do wszczęcia czynności egzekucyjnych jest art. 222 § 1 Kodeksu cywilnego, który mówi, iż właściciel danej rzeczy może żądać jej zwrotu od osoby, która zajmuje ją w sposób bezprawny. Roszczenie eksmisji powstaje zatem w sytuacji, gdy jedną ze stron jest podmiot faktycznie zajmujący lokal bez tytułu prawnego oraz bez chęci dobrowolnego jego opuszczenia, natomiast drugą – podmiot, który posiada prawo do władania danym lokalem. Eksmisja najemcy jest najpoważniejszą konsekwencją zadłużenia mieszkania, nie stosowania się do określonych norm społecznych oraz przepisów prawa. Może stanowić jedno z najboleśniejszych doświadczeń życiowych, dlatego warto zapoznać się z poniższymi informacjami. Zakończenie najmu Aby wypowiedzenie najmu przez właściciela było skuteczne, pierwszą czynnością jaką musi dokonać jest wypowiedzenie zawarte w formie pisemnej. Nie ma tego obowiązku, gdy umowa najmu mieszkania uległa rozwiązaniu, np. na skutek upływu okresu czasu na jaki została zawarta. Jeżeli lokator nie opuści mieszkania i nie opróżni go, właściciel jest wówczas uprawniony do podjęcia kolejnych kroków. Nawet jeśli lokator przebywa w naszym lokalu bezprawnie nie mamy prawa wyrzucić go sami. Musimy uzyskać wyrok eksmisyjny. Mało tego, jeśli sąd przyzna mu lokal socjalny to nie możemy go usunąć aż do czasu, gdy ten od gminy dany lokal uzyska. Cała procedura może trwać nawet kilka lat. Procedura eksmisji Najczęściej procedura eksmisji lokatora bezprawnie okupującego lokal musi rozpocząć się na sali sądowej. Warunkiem przeprowadzenia eksmisji przez komornika jest jedynie prawomocny wyrok sądu nakazujący opuszczenie lokalu. Pozew taki składa się w sądzie, w okręgu którego miejsce zamieszkania ma pozwany, czyli tzw. dziki lokator. Kolejnym krokiem to skierowanie sprawy do komornika, który na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu wykonuje nakaz eksmisji najemcy. Może usunąć mieszkańca w terminie wskazanym w wezwaniu do opuszczenia danego lokalu. Jest to jednak możliwe pod warunkiem, że osoba eksmitowana posiada prawo do innego lokalu, w którym może zamieszkać. W przypadku braku takiego tytułu komornik może wykonać eksmisję najemcy dopiero wtedy, gdy właściwa gmina na jego wniosek, wskaże zastępcze pomieszczenie, na co ta ma 6 miesięcy. Jeżeli termin zostanie przekroczony, komornik może umieścić eksmitowanego do schroniska, noclegowni lub innej placówki wskazanej przez gminę. Warto zaznaczyć, że sąd nie może jednak odmówić prawa do lokalu socjalnego kobietom w ciąży, małoletnim, osobom niepełnosprawnym bądź ubezwłasnowolnionym, a także ich opiekunom wspólnie z nimi zamieszkującym, osobom ciężko chorym, emerytom oraz rencistom, którzy spełniają kryteria do korzystania z pomocy społecznej czy osobom posiadającym status bezrobotnych. WAŻNE Miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. W pozwie należy wskazać miejsce zamieszkania, a nie miejsce zameldowania. Przesłanki do eksmisji Należy pamiętać, że polskie ustawodawstwo szczegółowo określa kwestie ochrony praw lokatorów, które znaleźć można w Ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Brak tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego, jest najczęstszą przyczyną eksmisji lokatora. Jego utrata może nastąpić w przypadku: Lokalu wynajmowanego lub użyczonego, gdy: nastąpiło wypowiedzenie umowy najmu bądź użyczenia, upłynął okres najmu, nastąpiła śmierć głównego najemcy, natomiast osoby, które z nim zajmowały lokal nie mogą wstąpić w stosunek najmu. Lokalu zajętego samowolnie gdy: zajęcie lokalu nastąpiło bez zgody właściciela. Przysługującego spółdzielczego prawa lokatorskiego do lokalu mieszkalnego, gdy: nastąpiło ustanie członkostwa w spółdzielni, spółdzielnia podjęła uchwałę o wygaśnięciu lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, co może nastąpić w sytuacji zalegania lokatora z opłatami na rzecz spółdzielni, nagannego zachowania lokatora, niedopełnienia formalności, unieważnienia małżeństwa bądź orzeczenia o rozwodzie lokatorów, śmierci lokatora. Przysługującego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, gdy: nastąpiła sprzedaż prawa do lokalu na skutek sprzedaży dobrowolnej lub nakazanej przez sąd w przypadku zaległości czynszowych bądź nagannego oraz uciążliwego dla osób, które zamieszkują inne lokale budynku, zachowania lokatora jak również w wyniku wszczęcia egzekucji komorniczej stosowana jest przemoc wobec osoby wspólnie zamieszkującej lokal (egzekucja lokatora na tej podstawie nie jest równoznaczna z utratą tytułu prawnego do lokalu, lecz wiąże się z czasowym ograniczeniem korzystania z lokalu przez osobę wobec której wszczęto postępowanie) następuje rozbiór lub remont budynku (eksmisja z lokalu może być również przeprowadzona na skutek konieczności dokonania prac rozbiórkowych bądź remontowych w przypadku których niezbędne jest opuszczenie lokalu, lecz lokator nie chce opuścić go dobrowolnie. W takiej sytuacji właściciel lokalu ma obowiązek zapewnić eksmitowanemu lokatorowi lokal zamienny). Niepłacenie czynszu lub awantury lokatora nie uprawniają właściciela do wyrzucenia kogoś takiego z mieszkania. Zanim złożymy pozew o eksmisję z powodu niepłacenia czynszu, lokator musi zalegać za co najmniej trzy pełne okresy. Mało tego, należy najpierw wezwać go do zapłaty, wyznaczając dodatkowy miesięczny termin. Po dokonaniu powyższych czynności, jeżeli lokator w dalszym ciągu nie opuści lokalu, wówczas możemy składać pozew o eksmisję. Eksmisja „na bruk”? Eksmisji nie wykonuje się od 1 listopada do 31 marca włącznie. Ochroną w tym okresie objęte są osoby, którym nie wskazano lokalu tymczasowego. Jednakże od każdej zasady są wyjątki, tj.: przemoc w rodzinie, wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo zajęcie lokalu bez tytułu prawnego. Jeżeli w wyroku nie orzeczono o uprawnieniu do lokalu socjalnego osoby eksmitowanej lub jeżeli właściciel bądź gmina nie wskazały tymczasowego lokalu dla tej osoby, komornik nie przeprowadzi eksmisji. Obowiązuje bowiem zasada „braku eksmisji na bruk”. Należy podkreślić, że niedostarczenie lokalu mieszkalnego przez gminę rodzi po jej stronie odpowiedzialność odszkodowawczą. Odszkodowanie dla właściciela Osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać na rzecz właściciela lokalu odszkodowanie. Odpowiada ono wysokości czynszu, jaki właściciel lokalu mógłby otrzymać z tytułu umowy najmu. Jeżeli odszkodowanie to nie pokrywa poniesionych przez właściciela strat, może on żądać od lokatora odszkodowania uzupełniającego. Właściciel lokalu i osoba zajmująca lokal mogą dojść do porozumienia co do wysokości odszkodowania, ale ze względu na spór między lokatorem, a właścicielem wysokość tę w praktyce prawie zawsze określa się w postępowaniu sądowym. Trzeba zwrócić uwagę na to, że inaczej wygląda sytuacja, gdy osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego jest uprawniona do lokalu socjalnego. Osoby te jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im lokalu, opłacają tylko odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Reasumując – o ile oczywiste jest, że prawa lokatorów nie są wystarczająco chronione, o tyle prawa właścicieli istnieją jedynie do tego stopnia, do którego najemca zachowuje się fair. Należy być ostrożnym przed wprowadzeniem kogoś do mieszkania, żeby nie musieć wiązać się z daną osobą w batalii sądowej na długie lata. Warto wspomnieć, że niesamowicie pomocna w walce z dzikim lokatorem będzie aplikacja do zarządzaniem najmem – Rentumi. Pozwala ona rozwiązać problemy z opóźnionymi płatnościami. Pierwszym krokiem jest wiadomość SMS. Najemca nie zapłacił za czynsz? Zostanie wówczas poinformowany o przeterminowanej płatności. Otrzyma wiadomość SMS. Możliwe też będzie naliczanie karnych opłat za takie powiadomienia, np. 5 zł/SMS. Dzięki temu w następnym miesiącu najemca po otrzymaniu komunikatu o należnej zapłacie bezzwłocznie opłaci czynsz. Jeśli wystąpią dalsze problemy z windykacją – sprawa zostanie szybko skierowana do firmy windykacyjnej. Umowa najmu mieszkania PDF / Umowa najmu pokoju PDF
Eksmisja może mieć miejsce w przypadku, gdy osoba zajmuje lub zamieszkuje dane lokum, co do użytkowania, którego nie posiada żadnych praw (eksmisja z mieszkania własnościowego). Dotyczy to sytuacji samowolnego zajęcia lokalu lub zamieszkiwania go mimo zakończonego stosunku prawnego, po wypowiedzeniu umowy najmu przez właściciela.
Wynajem mieszkań to opłacalny biznes. Wiele osób dorobiło się na tym fortuny. Posiadając kilka lokali w swoim portfolio, można porzucić tradycyjne zatrudnienie i żyć tylko dzięki czynszom. To jednak bardzo optymistyczna wizja, którą trudno zrealizować. Pierwszą przeszkodą jest finansowa bariera wejścia. Drugi problem to sami lokatorzy, którzy często nie uiszczają należnych opłat i nie chcą opuścić mieszkania po wygaśnięciu umowy. Czy można sobie z tym poradzić? 1. Ustawa chroni przed eksmisją na bruk 2. Najpierw wezwanie do zapłaty czynszu, a następnie powództwo o wydanie rzeczy 3. Orzeczenie o uprawnieniu do lokalu socjalnego 4. Gmina może wstrzymać usunięcie lokatora 5. Komornik nie może wyrzucić dzikiego lokatora na ulicę 6. Procedura trwa nawet kilka lat 7. Najem okazjonalny i instytucjonalny ratunkiem dla wynajmujących 8. Odszkodowanie Aby stać się rentierem, nie wystarczy po prostu kupić dowolne mieszkanie i je wynająć. Trzeba zbadać rynek, wybrać dogodną lokalizację, wyremontować nabyty lokal, znaleźć lokatora, sporządzić korzystną umowę najmu, dokonywać większych napraw. Można z pełną świadomością rzec, że to praca na cały etat. I to pełna niespodziewanych zwrotów akcji oraz trudnych do rozwiązania problemów. Często zdarza się, że najuczciwiej wyglądający najemca zaniecha płatności czynszu i nie będzie się chciał wyprowadzić. Również trudno czasami uniknąć sytuacji dramatycznych – utraty pracy czy zdrowia przez najemcę, co wyklucza i dokonywanie przez niego regularnych płatności, i dobrowolne opuszczenie chroni przed eksmisją na brukOczywiście, jako że prawo własności jest w Polsce silnie chronione, niepłacenie czynszu i zajmowanie lokalu mimo braku umowy jest bezprawne. Właściciel ma legalne instrumenty, aby takiego niesubordynowanego lokatora usunąć. Realizacja tego uprawnienia nie jest jednak taka prosta. Ustawodawca zakazuje bowiem eksmisji na bruk. W obecnym stanie prawnym nie jest ona nawet teoretycznie jednocześnie przyznające właścicielom szereg uprawnień i chroniące lokatorów znajdziemy w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Jest to akt prawny, którego normy mają charakter szczególny wobec regulacji kodeksu cywilnego. Oznacza to, że mają one pierwszeństwo w stosunku przepisów o najmie oraz o ochronie prawa wezwanie do zapłaty czynszu, a następnie powództwo o wydanie rzeczyOmawiana ustawa stanowi jasno – właściciel mieszkania może wypowiedzieć umowę najmu, jeśli lokator zalega z czynszem i innymi opłatami. Uprawnienie to aktualizuje się, gdy opóźnienie przekracza trzy pełne okresy płatności. Warunkiem dopuszczalności natychmiastowego rozwiązania umowy jest uprzedzenie lokatora o takim zamiarze i wyznaczenie mu dodatkowego, miesięcznego terminu na zapłatę zaległych i bieżących należności (art. 11 ust. 1 i 2 ustawy). Po bezskutecznym upływie tego okresu właściciel może wręczyć lokatorowi wypowiedzenie umowy. Najlepiej, aby zostało ono własnoręcznie podpisane i wysłane listem stosunku prawnego tworzy stan bezumownego korzystania z rzeczy. To otwiera drogę właścicielowi do sformułowania powództwa o wydanie rzeczy na podstawie art. 222 §1 Kodeksu cywilnego. Sprawa powinna być skierowana do sądu według miejsca położenia lokalu. Właściwy rzeczowo będzie sąd rejonowy, chyba że dwunastokrotność dotychczasowego czynszu najmu przekroczy 75 000 lokator nie zakwestionuje skutecznie wypowiedzenia umowy przez właściciela mieszkania, o wygranie sprawy przez tego drugiego nie powinno być trudno. Sąd rozstrzygnie więc w orzeczeniu o obowiązku opuszczenia i opróżnienia lokalu w oznaczonym terminie. Prawomocny wyrok wydany w takim postępowaniu będzie mógł zostać zaopatrzony w klauzulę wykonalności i przekazany komornikowi w celu przeprowadzenia egzekucji. Orzeczenie o uprawnieniu do lokalu socjalnegoPrzebieg procedury egzekucyjnej zależy od tego, czy w wyroku sądowym orzeczono o uprawnieniu lokatora do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Praktyczną zasadą jest raczej wydawanie w tym zakresie pozytywnych rozstrzygnięć, chyba że lokator uporczywie naruszał porządek domowy. Czyli zachowywał się w sposób niezasługujący na zdecydował się również wyliczyć przypadki, w których przyznanie lokalu socjalnego jest zasadniczo obligatoryjne. Będzie tak, gdy wyrok eksmisyjny jest wydawany wobec:kobiety w ciąży,małoletniego, osoby niepełnosprawnej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 511, z późn. zm.) lub ubezwłasnowolnionego oraz osoby sprawującej nad nim opiekę i wspólnie z nim zamieszkałej,obłożnie chorego,emeryta lub rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,osoby posiadającej status bezrobotnego,osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze od obowiązku zapewnienia lokalu socjalnego są sytuacje, w których:osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany lub ich sytuacja materialna pozwala na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie,powodem eksmisji jest stosowanie przemocy w rodzinie lub wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, albo niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku, albo gdy zajęcie lokalu nastąpiło bez tytułu może wstrzymać usunięcie lokatoraKwestia przyznania lokalu socjalnego jest z pozoru irrelewantna dla właściciela mieszkania. Obowiązek podpisania nowej umowy najmu z lokatorem ciąży bowiem na gminie, która dysponuje pewnym zasobem socjalnych nieruchomości. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy:Orzekając o uprawnieniu do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu socjalnego łatwo się domyśleć, gmina nie jest związana skutecznymi wobec właściciela mieszkania terminami. Na ofertę dla lokatora można ze związanymi rękami czekać wręcz miesiącami. W praktyce jednak samorządy starają się kwestie te załatwiać szybko, oczywiście w miarę własnych nie może wyrzucić dzikiego lokatora na ulicęJeśli orzeczono o przyznaniu lokalu socjalnego, cała procedura kończy się wraz z podpisaniem przez niesubordynowanego lokatora nowej umowy najmu. Gdy zaś dojdzie do wydania rozstrzygnięcia przeciwnego, do akcji będzie mógł wkroczyć komornik. W pierwszej kolejności ma on obowiązek wezwania dłużnika do dobrowolnego opuszczenia zajmowanych pomieszczeń w wyznaczonym terminie. Jeśli nie przyniesie to skutku, rozpoczyna się właściwa procedura docieramy do najpoważniejszej dla wierzyciela przeszkody, którą jest generalny zakaz eksmisji na bruk. Komornik nie może usunąć dzikiego lokatora, dopóki nie zostanie wskazane miejsce, w którym może on – chociażby tymczasowo – zamieszkać. W pierwszej kolejności komornik ustala, czy dłużnik posiada tytuł prawny do innego lokalu, którym mógłby się zakwaterować. Równolegle poucza wierzyciela, że on również może wskazać zastępcze lokum. Oczywiście w praktyce na swój to nie przyniesie skutku, komornik zawiadamia gminę właściwą dla opróżnianego lokalu i zobowiązuje ją do wskazania pomieszczenia tymczasowego. Tutaj również brak jest jakichkolwiek terminów mobilizujących samorządowców. Gdy okaże się ostatecznie, że dłużnik nie może otrzymać takiego lokalu, komornik ponownie zwraca się do gminy. Tym razem zobowiązuje ją do wskazania noclegowni, schroniska albo innej tego typu placówki. To ostatni etap eksmisji, po przeprowadzeniu którego właściciel mieszkania staje się wolny od dzikiego trwa nawet kilka latJak widać, cała ta procedura jest wieloetapowa. Wynajmujący musi bowiem:wezwać niepłacącego lokatora do uiszczenia zaległego czynszu – dopiero, gdy zadłużenie przekracza 3 miesiące,wypowiedzieć umowę po upływie dodatkowego, miesięcznego terminu,złożyć do sądu pozew o wydanie rzeczy,przejść całą procedurę sądową – od złożenia powództwa do wydania wyroku przez sąd II instancji,odczekać, aż gmina zawrze z lokatorem umowę najmu lokalu socjalnego alboskierować sprawę do komornika, który najpierw wezwie lokatora do dobrowolnego opuszczenia mieszkania, następnie przeprowadzi procedurę związaną z przyznaniem pomieszczenia tymczasowego, a następnie usunie lokatora do warto jeszcze wspomnieć, zgodnie z art. 16 ustawy:Wyroków sądowych nakazujących opróżnienie lokalu nie wykonuje się w okresie od 1 listopada do 31 marca roku następnego włącznie, jeżeli osobie eksmitowanej nie wskazano lokalu, do którego ma nastąpić okazjonalny i instytucjonalny ratunkiem dla wynajmującychNie będzie więc niczym dziwnym, jeśli od chwili powstania pierwszej zaległości czynszowej do ostatecznego usunięcia lokatora miną nawet 3-4 lata. Problem ten można jednak wyeliminować, dzięki odpowiedniemu zabezpieczeniu się jeszcze przed przyjęciem lokatora. Zamiast zwykłej umowy najmu dopuszczalne jest bowiem wykreowanie stosunku najmu okazjonalnego albo instytucjonalnego, o których mowa w omawianej najmu okazjonalnego może być zawarta wyłącznie przez wynajmującego jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jej czas trwania zawsze musi być oznaczony i nie dłuższy niż 10 lat. Załącznikami do takiego kontraktu są:oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu,wskazanie przez najemcę innego lokalu, w którym będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia pierwszemu z dokumentów można uniknąć sprawy sądowej o wydanie rzeczy. Takie oświadczenie może być bowiem opatrzone przez sąd klauzulą wykonalności bez konieczności przeprowadzenia jakiejkolwiek rozprawy. Drugie oświadczenie pozwala z kolei na niemal natychmiastową eksmisję umowy najmu okazjonalnego możesz kupić w naszym sklepie!Umowa najmu instytucjonalnego jest z kolei dostępna wyłącznie dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się wynajmem lokali. Zawierana jest ona również na czas oznaczony, jednakże brak jest tutaj terminu granicznego (umowa zawarta na czas dłuższy niż dziesięć lat nie konwertuje się w kontrakt bezterminowy).Zgodnie z art. 19f ust. 3 ustawy:Do umowy najmu instytucjonalnego lokalu załącza się oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego lokalu w terminie wskazanym w żądaniu, o którym mowa w art. 19i ust. 2, oraz przyjął do wiadomości, że w razie konieczności wykonania powyższego zobowiązania prawo do lokalu socjalnego ani pomieszczenia tymczasowego nie i w tym przypadku z takim oświadczeniem można udać się do sądu bezpośrednio po klauzulę wykonalności. Egzekucja komornicza także powinna być przeprowadzona dużo sprawniej niż przy tradycyjnej umowie do czasu skutecznej eksmisji musi więc znosić obecność niechcianego lokatora w swoim mieszkaniu. Nie oznacza to jednak, że nie przysługuje mu z tego tytułu żadne wynagrodzenie. I to niezależnie od sytuacji majątkowej, w której znalazł się dłużnik. Mówiąc w uproszczeniu, właściciel lokalu przez cały czas obecności byłego najemcy zachowuje prawo do pobierania czynszu. Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy przybiera on formę odszkodowania. Na mocy z kolei ust. 2:Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania idzie o kwestię odszkodowań, warto jeszcze wspomnieć o przepisie mobilizującym gminy do realizacji obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego. Mianowicie, niewykonanie przez samorządowców wyroku sądowego w tym zakresie powoduje powstanie po stronie właściciela roszczenia odszkodowawczego. Podstawą jest tutaj art. 417 Kodeksu cywilnego, który mówi o skutkach niezgodnego z prawem działania organów władzy publicznej. Co istotne, ustawodawca przyjął koncepcję pełnej kompensaty strat. Gmina będzie więc musiała zwrócić wynajmującemu całą sumę, którą stracił przez niemożność oddania lokalu w najem na warunkach rynkowych.
Po śmierci spadkodawcy posiadającego nieruchomość, gdy spadkobiercy wstępują w jego prawa i obowiązki są z automatu zobowiązani do bieżącej opłaty kosztów utrzymania nieruchomości. Opłaty za mieszkanie po śmierci właściciela nieruchomości, tzw. media, czyli prąd, gaz, mogą zostać ograniczone, gdy mieszkanie nie jest przez
Oczywiście, nie tak od razu. Ściąganie długu zwykle zaczyna się od upomnienia, a nawet kilku. Spółdzielnia lub wspólnota mieszkaniowa informuje cię na piśmie o kwocie zaległości (w tym karnych odsetek za zwłokę) i domaga się uregulowania należności. Jeśli dalej nie płacisz, twój dług rośnie, a wraz z nim rosną i odsetki. Nie lekceważ ich, bo zarówno wspólnota, jak i spółdzielnia mogą uchwalić je w dowolnej wysokości - np. 100 proc. rocznie. Kolejny krok jaki wykona zarząd wspólnoty albo spółdzielni, żeby wyegzekwować należne pieniądze, to złożenie do sądu wniosku o zasądzenie należności i wyznaczenie komornika, a on może np. potrącić ci dług z pensji. Możesz trafić do sądu Jeśli w dalszym ciągu nie regulujesz długu, wierzyciel (gmina, spółdzielnia, wspólnota, prywatny właściciel) może wystąpić do sądu o eksmisję. Jeśli sąd wyda nakaz eksmisji, do twoich drzwi może zapukać komornik. Najpierw poprosi cię o dobrowolne opuszczenie mieszkania. Jeśli się nie zgodzisz, może usunąć cię siłą z pomocą straży miejskiej lub policji. Kto nie trafi na bruk Na szczęście do eksmisji dochodzi tylko w ostateczności. A jeśli już, to nie zawsze trafiasz na bruk. Ustawa o ochronie praw lokatorów zakazuje wyrzucania : kobiet w ciąży, dzieci, niepełnosprawnych, ubezwłasnowolnionych i ich opiekunów, obłożnie chorych, emerytów i rencistów korzystających z pomocy społecznej oraz bezrobotnych. Gmina musi zapewnić takim lokatorom mieszkanie socjalne. Jesteś też chroniony w okresie od 1 listopada do 31 marca, bo w tym czasie nie wolno nikogo eksmitować na bruk. Kiedy grozi ci eksmisja Spółdzielnia mieszkaniowa, której nie płacisz czynszu też nie pozbędzie się ciebie z mieszkania tak łatwo. Najpierw musi skreślić cię z listy członków spółdzielni. A taką decyzję może podjąć tylko rada nadzorcza albo walne zgromadzenie, ale... dopiero po wysłuchaniu twoich racji. Masz więc szansę przekonać spółdzielnię, że twoje kłopoty są przejściowe i postarasz się spłacić zadłużenie albo poprosić o rozłożenie go na raty. Zawsze możesz też się odwołać od decyzji o wykluczeniu ze spółdzielni. Jeśli członkostwa pozbawiła cię rada nadzorcza - do walnego zgromadzenia lub też pamiętać, że komornik nie może nikogo eksmitować do czasu, aż wierzyciel lub gmina zapewnią eksmitowanemu dach nad głową, czyli tzw. pomieszczenie tymczasowe. Powinno ono spełniać określone warunki – musi mieć odpowiednią powierzchnię (co najmniej 5 m kw. na osobę) i znajdować się w tej samej miejscowości lub pobliskiej.
Pierwszym krokiem, jaki powinien podjąć właściciel nieruchomości, gdy lokator nie płaci czynszu, jest sprawdzenie swoich umów i zarządzania nieruchomością. Następnie powinien skontaktować się z lokatorem w celu ustalenia sytuacji finansowej. Może być konieczne wystosowanie oficjalnego wezwania do zapłaty i wezwanie do rozmowy.
Eksmisja Nakaz eksmisji i niepłacenie za bezumowny najem mieszkania Indywidualne porady prawne Katarzyna Nosal • Opublikowane: 2019-11-08 Mieszkanie jest zajmowane bez umowy. W mieszkaniu otrzymanym w spadku od mamy zamieszkuje od urodzenia mojego brata córka, ale jest zasądzony nakaz o jej eksmisji. Pozwana nie płaci należności za bezumowny najem mieszkania pomimo wysyłanych ponagleń. Chce założyć sprawę z powództwa cywilnego o uregulowanie zaległego długu, który na obecną chwile wynosi około 50 tys. złotych. Zgodnie ze zmianami w prawie cywilnym z dnia 21 kwietnia 2019 r. zamieniono sześciomiesięczny okres zapewnienia mieszkania dla osób eksmitowanych na bezterminowy, w wyniku czego termin eksmisji jest nieprzewidziany i dług będzie się zwiększał. Nie wiem, jak tę sprawę rozwiązać. Proszę o pomoc. Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Odszkodowanie za bezprawne zajmowanie lokalu Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz o zmianie kodeksu cywilnego osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Osoby uprawnione do lokalu zamiennego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł. Osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, uiszczają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać za zajmowany lokal, gdyby lokal ten wchodził w skład mieszkaniowego zasobu gminy, na podstawie umowy najmu socjalnego lokalu. Obowiązek pokrycia właścicielowi różnicy między wysokością odszkodowania, o której mowa w ust. 3, a wysokością odszkodowania uiszczanego przez byłego lokatora, ciąży na gminie. Odszkodowanie to płatne jest comiesięcznie, co oznacza, że jest wymagalne za każdy miesiąc. Nie płacąc odszkodowania, osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego pozostaje w zwłoce z zapłatą za każdy miesiąc bezumownego korzystania z lokalu a nie dopiero po jego opróżnieniu. W tym sensie odszkodowania można domagać się sądownie z każdy kolejny miesiąc, nawet wówczas, gdy pozwany nadal w mieszkaniu zamieszkuje. Zawsze, tuz przed wydaniem wyroku można zmodyfikować żądanie pozwu zwiększając je o okresy, podczas których toczył się proces a których w samym pozwie nie uwzględniono. Kiedy wystąpić o odszkodowanie do sądu To bardzo ważne, ponieważ skoro mamy do czynienia ze świadczeniem miesięcznym, to należny mówić o świadczeniu okresowym. Takie świadczenie przedawnia się z upływem 3 lat od każdej wymagalności. Gdyby uznać, że musimy czekać z powództwem do opróżnienia lokalu, wówczas dług w części mógłby ulec przedawnieniu. Zatem warto występować o odszkodowanie do sądu za każdy trzyletni okres lub wcześniej. Takie rozumienie odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu przedstawił Sąd Najwyższy między innymi w wyrokach z dnia z r., sygn. akt IV CSK 303/12, czy też z r., sygn. akt IV CSK 490/11. W chwili obecnej powinna Pani wystąpić do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby pozwanej z powództwem o nakazanie zapłaty określonej kwoty tytułem odszkodowania. Owo odszkodowanie winno być liczone do trzech lat wstecz (miesiąc do miesiąca). Wcześniejsze należności są przedawnione, co oznacza, że sąd może, ale nie musi ich zasadzić. Należy także żądać odsetek od każdej miesięcznej kwoty odszkodowania liczonych od dnia jego wymagalności (dzień miesiąca, w którym lokator zaczyna zalegać z płatnością) do dnia zapłaty. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne Indywidualne Porady Prawne Masz problem z eksmisją?Opisz swój problem i zadaj pytania.(zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje)
vwUD. 6id5s5fgqs.pages.dev/266id5s5fgqs.pages.dev/2976id5s5fgqs.pages.dev/2646id5s5fgqs.pages.dev/3996id5s5fgqs.pages.dev/516id5s5fgqs.pages.dev/656id5s5fgqs.pages.dev/1356id5s5fgqs.pages.dev/3386id5s5fgqs.pages.dev/100
eksmisja z mieszkania za niepłacenie czynszu
